وقتی شعراتو می خوندم
خودمو به جات نشوندم
فهمیدم تو هم غریبی
مث بغضای شکسته نه دروغی نه فریبی
می دونم که آسمونت
تو شباش ستاره ای نیست
واسه وصف روزگارت
حس هیچ ترانه ای نیست
می دونم که آسمونت
پر شعرای غروبه
واژه های گنگ نیما
مث سهراب، مثل شعرای فروغه
وقتی شعراتو می خوندم
خودمو به جات نشوندم
فهمیدم که بی قراری
مثل جاری بودن من، می مونی، ادامه داری ......
اثر: حمید رضا ترتیبی-09/12/1389
نظرات شما عزیزان: